بنام خداوند بخشاینده مهربان

بنام خدایی که همه هستی از اوست و هستی ما نیز از اوست. خدایی که همه مهربانی است و دوستی و یاری. ما انسانها را آفرید تا خودمان برگزینیم راهی را که می خواهیم. راهی را که یا بسوی رستگاری جاویدان است و یا به سوی گمراهی و آتش و بدبختی همیشگی.

پروردگاری که هر چه را خواست آفرید و سپس آن را راهنمایی کرد تا بدانند که کرا باید بپرستند و چگونه؟ هر چه را که آفرید به بهترین گونه آفرید. در این میان هیچ چیز را بی بهره از مهرش نساخت و هیچ کسی را به فراموشی نسپرد. روزی دهنده هر چه هست اوست. پادشاهی آسمانها و زمین و هر چه در آنهاست از اوست.

میلیاردها کهکشان آفرید و میلیاردها میلیارد ستاره، سیاره و جایگاه زندگی (تا جاییکه دانشمندان ما دریافته اند). هفت آسمان استوار را در شش روز آفرید. یکی از سیاره هایش زمین است و میلیاردها میلیارد موجود زنده در آن. جانشینی خود را در این سیاره بسیار کوچک و بسیار بزرگ (البته برای ما) به ما سپرد به ما انسانها.

باری، در این تارنما به یاری خداوند آهنگ آن دارم تا از شناخت خودم از خدا و کتاب جاویدانش قرآن بنویسم، کتابی که مایه راهنمایی، مهربانی، مژده دهی برای مردمان است.

سخنانی خواهم نوشت که خودم تازه با آنها آشنا گشته ام. آنهم به لطف خداوند بوده است. خدایا سپاسگزارم از اینکه مرا با کتاب خود به شیوه درست آشنا ساختی. دیدم نسبت به بسیاری از چیزها دگرگون شد و بسیاری چیزهای تازه آموختم. همه باز هم مهر اوست.

بگذارید با سخن خداوند مهربان بیاغازم:

«مژده باد به آن بندگان که به سخن گوش میدهند و بهترین آنرا پیروی می کنند. اینانند که خدا ایشان را هدایت نموده و اینان همان خردمندانند.» (سوره زمر: بخشی از آیه های 17 و 18)

به نظر من اگر در خانه کس است همین یک سخن بس است. خدا خردمندان و کسانی را که شایسته هدایتند به روشنی شناسانیده است: کسانیکه با کشیدن دیوارهای گوناگون راه پیشرفت را بر خود نمی بندند و خود را زندانی پندارهای خود نمی کنند و آماده شنیدن سخنهای گوناگونند و بهترین را بر می گزینند. اینان همان کسانی اند که خداوند آنان را هدایت می کند. انسان جانشین خداوند در روی زمین است پس می تواند خود از میان سخنان بهترین را برگزیند. ولی اگر کسی بگوید انسان، توانایی انتخاب بهترین را از میان سخنها ندارد آیا براستی بر خلاف فرمایش خداوند گام بر نداشته است؟!

 خردمندان هم از دید قرآن همانان هستند که خود را اسیر یک ایده و فکر و سخن نمی کنند بلکه سخنان را می شنوند و بهترین را بر می گزینند. شاید سخن نشنیده ای بهتر از آن چیزی باشد که ما میدانیم و پیشتر شنیده ایم.

می خواهم اگر بشود راهی را که خودم آمده ام به دیگران نیز نشان دهم و راه من بسوی خداوند است. به یاری خدا.